На "Госпадзе, Цябе клічу... ":

(Тон 4): Растраціўшы марна бацькаўскае багацьце, я, бедны, пасяліўся ў краіне благіх людзей і, пазбаўлены Боскай ласкі, стаўся падобным да неразумнай жывёлы. Цяпер вяртаюся да Цябе, добрасардэчнага і шчодрага Айца, і клічу: "Я зграшыў, прымі мяне ў пакаяньні і зьмілуйся нада мною".

Адухоўленыя ахвяры, цэлапаленьні духоўныя, мучанікі Гасподнія, дасканалыя Божыя ахвярапрынашэньні, Богу ведамыя авечкі, што Бога знаюць і загарадзь якіх недаступная ваўкам: маліцеся, каб нам разам з вамі на ціхіх водах знайсьці супакаеньне.

(Тон 6): Сонца духоўнага промні, багавідцы апосталы, выпрасіце прасьвятленьня душам нашым, каб нам вызваліцца ад змрочнай цемры пажаданьняў і бачыць дзень збаўленны, ачысьціўшы пастом і малітваю сэрцы, параненыя хітрым ворагам; каб, збаўленыя вераю, мы ўсьцяж шанавалі вас, якія мудрым прапаведаваньнем збавілі сьвет.

Адышоўшы ў благую краіну, я змарнаваў усё багацьце, якое Ты, Ойча, даў мне, і цяпер цярплю голад добрых учынкаў; апрануты ў сорам праступных дзеяньняў, пазбаўлены ласкі Божай, клічу: "Зграшыў я, але ведаю Тваю дабрыню і таму прашу Цябе, добры Хрысьце, прыняць мяне як аднаго з наймітаў Тваіх, малітвамі апосталаў, якія палюбілі Цябе".

Апосталы Збавіцеля, светачы сусьветныя, дабрадзейныя і збавенныя прапаведнікі Божае славы, упрыгожаныя зоркамі цудаў і знакамі ацаленьняў, маліцеся шчыра Госпаду за нас: хай Ён прыме малітвы вашыя, як духмяную ахвяру, каб нам усім стацца дастойнымі бачыць жыцьцядайны Крыж і, пакланіўшыся яму са страхам, атрымаць зьмілаваньне ад чалавекалюбнага Збавіцеля нашага.

Тры песьні і багародзічны з мінэі.

Пракімен (Пс 51): Спадзяваўся я на міласэрнасьць Божую заўсёды і на век вякоў.

Верш: Што хвалішся ў злосьці тваёй, моцны?

Чытаньне кнігі Роду

Ной меў шэсьцьсот гадоў, калі патоп водны зышоў на зямлю. І ўвайшоў Ной і сыны ягоныя і жонка, і жонкі сыноў яго з ім у каўчэг ад водаў патопу. І ад птушак чыстых і птушак нячыстых, і ад жывёлы чыстай і жывёлы нячыстай (і ад зьвяроў) і ад усіх паўзуноў па зямлі па пары – мужчынскага роду і жаночага, – увайшлі з Ноем у каўчэг, як загадаў Госпад Бог. (7:6–9)

Пракімен (Пс 52): Калі вывеў Госпад з палону людзей сваіх.

Верш: Сказаў дурань у сэрцы сваім: Няма Бога.

Чытаньне кнігі Прыповесьцяў

Сыне, калі будзеш мудры, дапаможаш сабе і бліжнім сваім; калі ж ты буян, дык сам пацерпіш. Хто ўмацоўваецца на мане, той пасе вецер, ганяецца за птушкамі, што лятаюць высока; бо ён пакінуў шляхі свайго вінаградніка, і заблудзіў на сьцежках поля свайго; пераходзіць цераз пустыню і зямлю бязводную, асуджаны на смагу; зьбірае рукамі неўраджай. Жанчына бязглуздая і языкастая, бедная на хлеб бывае: ня ведаючы сораму, яна сядзіць у дзьвярах дому свайго на крэсьле на вачох усіх, каб клікаць тых, што ідуць дарогаю, ідуць проста шляхам сваім: "Калі хто з вас неразумны, хадзі да мяне; і тым, хто пазбаўлены розуму, загадваю: хлеба схованага пакаштуйце ў асалоду, ваду крадзеную салодкую піце". Ён і ня ведае, што ў яе людзі гінуць, што яны асуджаныя на апраметную. Але ты ўцякай, не затрымлівайся на месцы, не затрымлівай зроку твайго на ёй: такім чынам пяройдзеш раку чужую і ад вады чужой адхілішся і з крыніцы чужой не нап'ешся; і будзеш доўга жыць, і дні гадоў тваіх памножацца. (9:12–18)

Далей – Літургія Раней Асьвячаных Дароў.